பாதைகள் தொலைந்த பெருவழி

புலரிக்கு
முந்தைய பொழுதில்
கசியும்
தேடலில் கலந்த
யுவனின் தவம்

வலிக்கத்
தொடங்கிவிட்டன
அகிலத்தின்
பால்கட்டிய
கொங்கைகள்

புதிய புனைவுகளை
யாசகம்
கேட்டுத் திரிகிறான்
கதைகளைத் தொலைத்த
நாடோடியோருவன்

                                சுரேன்

நாத்தீகாயணம்...



எப்படி

புரியவைப்பது

கடவுளுடன்

சண்டையிடப்

போவதில்லை!


எத்தனை முறை

சொல்வது

... பழித்தல்கள்

குறைக்கப்

படும்!


நம்பப்படாத

நம்பிக்கைகளைச்

சிதைத்து

மறுத்தல்களை

நிந்திக்கிறீர்கள்

புனித பாவங்களைக்

கழுவ

பிரார்திக்கும்படி

மன்றாடுகிறீர்கள்

செவிகளில் உரத்துக்

கேட்கிறது

கணவிலும்

சாத்தானென

சபிப்பது......

                 சுரேன்...............

புகைப்படக்காரன்






கணங்களை
உறைய வைக்கும்
வித்தைக்காரன்
மந்திரப் பேழையுடன்
வலம்வரும்
நாளின் முடிவில்
விசையினைச் சொடுக்கி
பொய்களைப் பிரிக்கும்
ஜாலம் செய்கிறான்
நிஜங்களைப் பிரதிபலிக்கும்
மாயச் சுருளினில்
புன்னகைகளின் போலியைச்
சிறைவைத்து
பசியடங்காப் பறவையாய்
நடு இரவினில்
பறந்து திரிகிறான்
முகங்களைத் தேடி......

                                  சுரேன்.

சோற்றுச் சித்தன்

சோமனாதன்

ஒடிசலான தேகக்காரன்

மழலையில்

விரல்சூப்பிக் கழித்தவன்

பதின்பருவங்களை

தொலைத்தான் பசியில்

இளமைக்கு உணவாய்

தேகம் கொடுத்தான்


உண்டி

கனவுகளின்

சாரமானது


அரிதாய்க் கிடைத்த

பழையதை முகர்ந்தவன்

நாசியைத் தின்றது

புழுத்தவாடை

வீசியதைத் தலையில்

ஏந்தியவன்

நையப்ப்புடைத்தான்

அந்த தசைப்பிண்டத்தை


ஓரிரவில்

அடித்தவன் ராசனானான்

பெற்றவன்

ஞானியானான்


அன்னமே

சோமனின் நிவேதனம்

தின்பதும் எறிவதும்

ஆசியானது


ஊணடி பெற்றோர்

புனிதரானர்

உண்பதனால்

தீர்ந்தது சாபம்

எறிந்ததைத் தந்தவர்

பாவிகளாயினர்


சோமனாதன்

ஆகிவிட்டான்

சோற்றுச் சித்தன்.......

                                 சுரேன்